ομιλία μου στην κεντρική του ΣΥΡΙΖΑ στο ΛΟΥΤΡΑΚΙ

Σήμερα μάθαμε όλοι για το οκτάχρονο αγοράκι που λιποθύμησε λόγω ασιτίας. Μιλάμε για αυτή την χώρα ή ζούμε σε επιστημονική φαντασία;

Δεν βάλαμε καλοριφέρ λόγω πετρελαίου. Δεν κινούσαμε το αυτοκίνητο ή βάζαμε 5 – 10€ βενζίνη. Χρωστάμε όλοι παντού και σε όλους.

Ο ταχυδρόμος έφερνε και φέρνει μόνο λογαριασμούς που δεν μπορούμε να πληρώσουμε. Η ανεργία χτύπησε κόκκινο. Πάνω από 1.500.000 άνθρωποι. Οι επιχειρήσεις κλείσανε και κλείνουνε. Πληρώνουμε τα πάντα, από υγεία, παιδεία, διόδια, κλπ Πληρώνουμε χρέη που ΔΕΝ οφείλουμε. Μας κόψανε ρεύμα, τηλέφωνα, συντάξεις, μισθούς, βιβλία και μεταφορικά μέσα από τα σχολεία, φάρμακα, επιδοτήσεις, επίδομα ανεργίας, ασφάλεια,  ζωή κλπ Τράπεζες και εφορίες μας κυνηγάνε και μας απειλούν με κατασχέσεις. Μας ανέτρεψαν τη ζωή μας με τον πιο βίαιο τρόπο.

Οι γιατροί του κόσμου ρίξανε το βάρος τους στην Ελλάδα διαπιστώνοντας ότι ζούμε σε συνθήκες ανθρωπιστικής και κοινωνικής κρίσης.

Αγαπητοί φίλες και φίλοι.

Δεν έχω κανένα κόλλημα να πω δημοσίως ότι όλο αυτό αφορά και εμένα.

Και ξέρετε γιατί δεν έχω πρόβλημα;  Γιατί είμαστε όλοι στο ίδιο σημείο. Απευθύνομαι λοιπόν σε όσους ενδεχομένως το σκέφτονται ακόμα.

Τι θα αλλάξει με την ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ;  Από τα παραπάνω τι θα χειροτερέψει;  Δεν παλέψαμε σε όλη μας τη ζωή για αυτό. Οι περισσότεροι από εμάς δεν θέλανε αυτό που ζούμε. Άλλα ονειρευτήκαμε. Μπορεί με λάθος τρόπο. Υπερβάλλαμε. ναι… Αυτό είμαστε οι Έλληνες. Ζούμε μέσα την υπερβολή. Τι να κάνουμε;. Και θα μας τιμωρήσουνε οι κλέφτες, οι απατεώνες, οι προδότες, οι κουκουλοφόροι, οι σκυμμένοι; Αυτό θέλουμε; Αυτό θέλαμε;

Το ζητήσαμε; Μας λέγανε, οι θυσίες του λαού. Μας ρωτήσανε; Έχετε ξαναδεί με το ζόρι θυσία;

Μας είπαν ότι θα ζήσουμε έτσι; και είπαμε ναι;

ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΨΕΜΑΤΑ. ΜΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΨΑΝ, ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΨΑΝ, ΜΑΣ ΧΤΥΠΗΣΑΝ, ΜΑΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΑΝ ΜΕ ΧΗΜΙΚΑ. Και τώρα μας τι λένε και από πάνω.

Ήρθε λοιπόν η ώρα να ξαναβάλουμε τη μηχανή μπροστά και να ξαναξεκινήσουμε. Αρκετά "ξεκουραστήκαμε". Οι προηγούμενοι καπεταναίοι ξεπουλήθηκαν.

Ο Δρόμος μέχρι εδώ είναι γνωστός πια. Όταν άνοιξε το 1974 αλλά και το 1981 ήταν άγνωστοι. Τώρα καλούμαστε να ανοίξουμε τον καινούργιο δρόμο.

Και όπως και τότε, έτσι και τώρα είναι άγνωστος. Ο καινούργιος Δρόμος θα ανοίξει όταν αρχίσουμε να τον περπατάμε. Και αυτή τη φορά θα τον περπατήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Αυτή είναι η διαφορά μας. Αυτή είναι η γοητεία του εγχειρήματος. Εμείς δεν θέλουμε να καθίσετε και να περιμένετε τις όποιες λύσεις από την τηλεόραση. Εμείς σας θέλουμε στις πλατείες, μαζί μας.

Αυτοί που οδήγησαν το πλοίο στα βράχια, κουνάνε το δάχτυλο στον καινούργιο καπετάνιο που θα αναλάβει την προσπάθεια να το βγάλει. Και όχι μόνο αυτό αλλά ρωτάνε με θράσος τι θα κάνει κιόλας. Τι θα κάνει επακριβώς. Υποκριτές… Από πού βγαίνει το συμπέρασμα ότι θα απολογηθούμε στους δολοφόνους για το τι θεραπεία θα ακολουθήσουμε;  Να βάλουμε τα κλάματα ή τα γέλια; Επειδή αλλάζει ο κόσμος και επειδή το τέρας αργοπεθαίνει και απειλεί, εμείς πρέπει να βάλουμε τα γέλια. Γιατί με χαρά θα αλλάξουμε τον κόσμο. Εμείς δικαιούμαστε να χαρούμε γιατί εμείς οραματιζόμαστε τα καλύτερα, αυτοί βρίζουν, γιατί ονειρεύονται τα χειρότερα. Οι δειλοί ονειρεύονται, οι γενναίοι οραματίζονται.

Μην τους αφήσουμε να πραγματοποιήσουν τα χυδαία όνειρα τους.

Και μάλιστα με την βοήθεια των «δήθεν απογόνων» Γιατί τότε η οπισθοδρόμηση θα είναι μεγάλη.  ‘Έχουμε την ευκαιρία να τους βάλουμε στα σκουπίδια μαζί με τα χυδαία γούστα τους, με τον χυδαίο πολιτικό και κοινωνικό πολιτισμό τους, ΟΛΟΥΣ αφεντικά, παπαγαλάκια, υπαλλήλους, παρακρατικούς, και λοιπούς ανεγκέφαλους που ξεφτίλισαν τη καθημερινότητα μας.  

Να τους τελειώσουμε τώρα πριν χάσουμε και την ψυχή μας.

Γιατί τότε δεν θα υπάρχει επιστροφή.

Αυτή είναι η ουσία.

Τα υπόλοιπα περί δραχμής, ευρώ, Ευρώπης, Ευρωζώνης, καταστροφής, αδιέξοδου, μισθών, συντάξεων  κλπ είναι απλά κουταμάρες που επικαλούνται οι ανόητοι, ή οι πονηροί υπάλληλοι των μεγάλων συμφερόντων. …

Μην αφιερώνετε ούτε δευτερόλεπτο από τον όποιο χρόνο σας.