ΑΙΤΗΣΗ

ΑΙΤΗΣΗ για την συμμετοχή στην κατασκήνωση και τα μαθήματα

ΚΡΟΥΣΤΟΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΙΤΗΣΗ 2012

5η ΚΡΟΥΣΤΟΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 2012

ΚΡΟΥΣΤΟΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

Διεθνής Εκπαιδευτική Κατασκήνωση Κρουστών

KROUSTOPANIGIRIS

International percussion camp

Μια γιορτή των Κρουστών στην Ελλάδα, που τα τελευταία  χρόνια, ακολούθησε μια πορεία   περνώντας από την Αθήνα το 1998, την Λευκάδα 1999 - 2001, την Πετρούπολη 2003, το Κομμένο της Άρτας 2008 – 2011 και από το 2012 στον νομό Κορινθίας.

Σε αυτή την  πορεία έχουν περάσει από την  “ΚΡΟΥΣΤΟΠΑΝΗΓΥΡΙ” μεγάλοι καλλιτέχνες, δημιουργοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχουν παρακολουθήσει μαθήματα, σεμινάρια, και έχουν συμμετάσχει σε εργαστήρια εκαντοτάδες μαθητές από όλο τον κόσμο, κάθε ηλικίας, έχουν διδάξει δεκάδες σημαντικοί καθηγητές Έλληνες και ξένοι, έχουν παρακολουθήσει τις εκδηλώσεις μερικές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι.

Με την ενεργή υποστήριξη των ανθρώπων και των φορέων του νομού ξεκινάμε ένα δημιουργικό και πολιτιστικό ταξίδι στο νομό Κορινθίας δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μεγάλη επισκεψιμότητα και οικονομική δραστηριότητα της περιοχής καλώντας το διεθνές κοινό για καλλιτεχνικό τουρισμό που φέτος θα ξεκινήσει από τις 3 Σεπτέμβρη  και θα κορυφωθεί στην Εμπορική Έκθεση στη Σωληνουργία στις 30 Σεπτέμβρη. Σε όλη αυτή την διάρκεια θα γίνονται, Συναυλίες, Παραστάσεις, Δρώμενα, Εργαστήρια, Μαθήματα, Σεμινάρια, Clinics, Master Glass, Εκθέσεις τέχνης και περιβάλλοντος, παράλληλες δράσεις, εκδρομές, κατασκήνωση κλπ όπου εκτός από καλεσμένους καλλιτέχνες όλων των ειδών της τέχνης κυρίαρχο ρόλο θα παίζουν οι ντόπιες καλλιτεχνικές δυνάμεις και δημιουργοί.

Βασικός στόχος της ΚΡΟΥΣΤΟΠΑΝΗΓΥΡΙΣ είναι να δημιουργηθούν υποδομές στον Νομό και ερεθίσματα σε νέα παιδιά για να βρουν την όποια καλλιτεχνική τους κατεύθυνση και διαδρομή.

Θα πραγματοποιηθούν μαθήματα, σεμινάρια, εργαστήρια, 25 παραστάσεις και συναυλίες κάθε είδους μουσικής, σε 30 περίπου διαφορετικούς χώρους και θα συμμετάσχουν 40 καθηγητές και 150 μουσικοί από την περιοχή και καλεσμένοι Έλληνες και ξένοι.

Ενδεικτικά:

ΧΙΛΙΟΜΟΔΙ - Στάβλος

3 – 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ - Εκπαιδευτική Κατασκήνωση

Θα διδάξουν: Κατερίνα Μαρτίνου χορό, Αθηνά Παππά Ζωντανό Θέατρο, Θάνος Δασκαλόπουλος Body Percussion, κλακέτες,  Γιώργος Φασόλης τζέμπε, Simone Mongelli Ιταλικά παραδοσιακά κρουστά, Seraphιn Zekoua τζέμπε, Γιώτα Πεκλάρη flamenco, Άννα Καραμήτσου Αφρικάνικο Χορό, Αντώνης Παπαδόπουλος τζέμπε, Ξένια Μαλαθράκη / Ειρήνη Τζελέπη βιωματικό εργαστήριο δραματοθεραπείας, Βασίλης Βασιλάτος κρουστά και άλλοι καθηγητές.                   

ΧΙΛΙΟΜΟΔΙ

3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ – Συναυλία Αφρικάνικης Μουσικής με τους MUSICA

ΧΙΛΙΟΜΟΔΙ

5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ – Συναυλία κρουστών Simone Mongelli, Νίκος Τουλιάτος με επίδειξη αλόγων

ΚΟΡΙΝΘΟΣ

7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ – Αφιέρωμα στον Κορίνθιο ντράμερ με διεθνή καριέρα Γιώργο Κόλλια

(εκδήλωση της βιβλιοθήκης)

ΧΙΛΙΟΜΟΔΙ

8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ – συναυλία της Βασιλικής Καρακώστα

παραλία ΚΑΛΑΜΙΑ

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ Παρασκευή – συναυλία με τοπικά συγκροτήματα 

15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ – συναυλία - πρώτο μέρος το γκρουπ του

Γ. Παπαγιανόπουλου και δεύτερο μέρος συναυλία με τους MeWeathers

ΚΕΝΤΡΟ ΝΕΩΝ ΚΟΡΙΝΘΟΣ

15 – 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ Σάββατο – Κυριακή Εργαστήρια φωνητικής και μουσικοθεραπείας από την Ευαγγελία Παπανικολάου

ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ - Σωληνουργία

28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ – Συναυλία με τους Elitsa Todorova, Stoyan Yankulov από την Βουλγαρία

29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ – Συναυλία κρουστών με την percussive orchestra ECHODRASI – συμμετέχουν ως έκτακτοι οι ντράμερς Simone Mongelli από την Ιταλία, Stoyan Yankoulov από την Βουλγαρία, Spiteri Renzo από την Μάλτα, συμμετέχουν επίσης Παραδοσιακές  χορευτικές ομάδες σε μια ιδιαίτερη σύμπραξη με την ΗΧΟΔΡΑΣΗ.

30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ – Συναυλία Ιταλικής παραδοσιακής μουσικής με τους CANTO ANTICO από την Ιταλία

* 3 με 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ θα γίνουν στην εκπαιδευτική κατασκήνωση Μαθήματα, σεμινάρια, εργαστήρια, στην εμπορική έκθεση θα υπάρξουν περίπτερα με Έλληνες κατασκευαστές κρουστών οργάνων, και επίσης σε όλη την διάρκεια του φεστιβάλ θα υπάρξουν περίπτερα με γεύσεις από τις χώρες που θα εκπροσωπούν οι μουσικοί και οι μουσικές που θα ακουστούν καθώς και περίπτερα με θέματα οικολογίας, περιβάλλοντος κλπ.

Μέχρι 10 Αυγούστου θα έχει ανακοινωθεί ολόκληρο το πρόγραμμα για όλο το νομό Κορινθίας. 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ (εκτός από αυτό το blog και στο κάτωθι):

http://kroustopanigiris.blogspot.gr/

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

6942780092 / 6948514984

e – mail: kroustopanigiris@gmail.com

e – mail:  nikostouliatos@gmail.com

ομιλία μου στην κεντρική του ΣΥΡΙΖΑ στο ΛΟΥΤΡΑΚΙ

Σήμερα μάθαμε όλοι για το οκτάχρονο αγοράκι που λιποθύμησε λόγω ασιτίας. Μιλάμε για αυτή την χώρα ή ζούμε σε επιστημονική φαντασία;

Δεν βάλαμε καλοριφέρ λόγω πετρελαίου. Δεν κινούσαμε το αυτοκίνητο ή βάζαμε 5 – 10€ βενζίνη. Χρωστάμε όλοι παντού και σε όλους.

Ο ταχυδρόμος έφερνε και φέρνει μόνο λογαριασμούς που δεν μπορούμε να πληρώσουμε. Η ανεργία χτύπησε κόκκινο. Πάνω από 1.500.000 άνθρωποι. Οι επιχειρήσεις κλείσανε και κλείνουνε. Πληρώνουμε τα πάντα, από υγεία, παιδεία, διόδια, κλπ Πληρώνουμε χρέη που ΔΕΝ οφείλουμε. Μας κόψανε ρεύμα, τηλέφωνα, συντάξεις, μισθούς, βιβλία και μεταφορικά μέσα από τα σχολεία, φάρμακα, επιδοτήσεις, επίδομα ανεργίας, ασφάλεια,  ζωή κλπ Τράπεζες και εφορίες μας κυνηγάνε και μας απειλούν με κατασχέσεις. Μας ανέτρεψαν τη ζωή μας με τον πιο βίαιο τρόπο.

Οι γιατροί του κόσμου ρίξανε το βάρος τους στην Ελλάδα διαπιστώνοντας ότι ζούμε σε συνθήκες ανθρωπιστικής και κοινωνικής κρίσης.

Αγαπητοί φίλες και φίλοι.

Δεν έχω κανένα κόλλημα να πω δημοσίως ότι όλο αυτό αφορά και εμένα.

Και ξέρετε γιατί δεν έχω πρόβλημα;  Γιατί είμαστε όλοι στο ίδιο σημείο. Απευθύνομαι λοιπόν σε όσους ενδεχομένως το σκέφτονται ακόμα.

Τι θα αλλάξει με την ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ;  Από τα παραπάνω τι θα χειροτερέψει;  Δεν παλέψαμε σε όλη μας τη ζωή για αυτό. Οι περισσότεροι από εμάς δεν θέλανε αυτό που ζούμε. Άλλα ονειρευτήκαμε. Μπορεί με λάθος τρόπο. Υπερβάλλαμε. ναι… Αυτό είμαστε οι Έλληνες. Ζούμε μέσα την υπερβολή. Τι να κάνουμε;. Και θα μας τιμωρήσουνε οι κλέφτες, οι απατεώνες, οι προδότες, οι κουκουλοφόροι, οι σκυμμένοι; Αυτό θέλουμε; Αυτό θέλαμε;

Το ζητήσαμε; Μας λέγανε, οι θυσίες του λαού. Μας ρωτήσανε; Έχετε ξαναδεί με το ζόρι θυσία;

Μας είπαν ότι θα ζήσουμε έτσι; και είπαμε ναι;

ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΨΕΜΑΤΑ. ΜΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΨΑΝ, ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΨΑΝ, ΜΑΣ ΧΤΥΠΗΣΑΝ, ΜΑΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΑΝ ΜΕ ΧΗΜΙΚΑ. Και τώρα μας τι λένε και από πάνω.

Ήρθε λοιπόν η ώρα να ξαναβάλουμε τη μηχανή μπροστά και να ξαναξεκινήσουμε. Αρκετά "ξεκουραστήκαμε". Οι προηγούμενοι καπεταναίοι ξεπουλήθηκαν.

Ο Δρόμος μέχρι εδώ είναι γνωστός πια. Όταν άνοιξε το 1974 αλλά και το 1981 ήταν άγνωστοι. Τώρα καλούμαστε να ανοίξουμε τον καινούργιο δρόμο.

Και όπως και τότε, έτσι και τώρα είναι άγνωστος. Ο καινούργιος Δρόμος θα ανοίξει όταν αρχίσουμε να τον περπατάμε. Και αυτή τη φορά θα τον περπατήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Αυτή είναι η διαφορά μας. Αυτή είναι η γοητεία του εγχειρήματος. Εμείς δεν θέλουμε να καθίσετε και να περιμένετε τις όποιες λύσεις από την τηλεόραση. Εμείς σας θέλουμε στις πλατείες, μαζί μας.

Αυτοί που οδήγησαν το πλοίο στα βράχια, κουνάνε το δάχτυλο στον καινούργιο καπετάνιο που θα αναλάβει την προσπάθεια να το βγάλει. Και όχι μόνο αυτό αλλά ρωτάνε με θράσος τι θα κάνει κιόλας. Τι θα κάνει επακριβώς. Υποκριτές… Από πού βγαίνει το συμπέρασμα ότι θα απολογηθούμε στους δολοφόνους για το τι θεραπεία θα ακολουθήσουμε;  Να βάλουμε τα κλάματα ή τα γέλια; Επειδή αλλάζει ο κόσμος και επειδή το τέρας αργοπεθαίνει και απειλεί, εμείς πρέπει να βάλουμε τα γέλια. Γιατί με χαρά θα αλλάξουμε τον κόσμο. Εμείς δικαιούμαστε να χαρούμε γιατί εμείς οραματιζόμαστε τα καλύτερα, αυτοί βρίζουν, γιατί ονειρεύονται τα χειρότερα. Οι δειλοί ονειρεύονται, οι γενναίοι οραματίζονται.

Μην τους αφήσουμε να πραγματοποιήσουν τα χυδαία όνειρα τους.

Και μάλιστα με την βοήθεια των «δήθεν απογόνων» Γιατί τότε η οπισθοδρόμηση θα είναι μεγάλη.  ‘Έχουμε την ευκαιρία να τους βάλουμε στα σκουπίδια μαζί με τα χυδαία γούστα τους, με τον χυδαίο πολιτικό και κοινωνικό πολιτισμό τους, ΟΛΟΥΣ αφεντικά, παπαγαλάκια, υπαλλήλους, παρακρατικούς, και λοιπούς ανεγκέφαλους που ξεφτίλισαν τη καθημερινότητα μας.  

Να τους τελειώσουμε τώρα πριν χάσουμε και την ψυχή μας.

Γιατί τότε δεν θα υπάρχει επιστροφή.

Αυτή είναι η ουσία.

Τα υπόλοιπα περί δραχμής, ευρώ, Ευρώπης, Ευρωζώνης, καταστροφής, αδιέξοδου, μισθών, συντάξεων  κλπ είναι απλά κουταμάρες που επικαλούνται οι ανόητοι, ή οι πονηροί υπάλληλοι των μεγάλων συμφερόντων. …

Μην αφιερώνετε ούτε δευτερόλεπτο από τον όποιο χρόνο σας.

Ομιλία στην κεντρική πολιτική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Κόρινθο

Αγαπητοί φίλοι

Όπως ακούμε κάθε μέρα την Κυριακή τελειώνει ο κόσμος. Έρχεται η συντέλεια και έχει επιτέλους ημερομηνία. 18 Ιουνίου 2012.

Θα ανοίξει η γη, η θάλασσα θα καταπιεί τις πόλεις, θα γίνει σεισμός 9 ρίχτερ, θα καούν τα δάση, θα πεθάνουμε αργά και βασανιστικά από μαζικές ασθένειες,  θα σερνόμαστε σαν σκουλήκια στην άνυδρη γη, παρακολουθώντας τους μετανάστες με μαστίγια στα χέρια να χτυπούν τους Έλληνες που θα περιφέρονται σαν ζόμπι στις καμένες και βυθισμένες πόλεις παρακαλώντας για λίγα ευρώ με την καθοδήγηση βεβαίως των δολοφόνων του ΣΥΡΙΖΑ και του αιμοσταγούς παρανοϊκού λαϊκιστή αρχηγού του Τσίπρα οι οποίοι θα μαζεύουν το αίμα των ανθρώπων με χωνιά κατασκευασμένα από δραχμές…

Αυτή είναι η περιγραφή για την Ελλάδα που έρχεται από την Ν.Δ. και τους πανέξυπνους και ιδιοφυείς επιτελείς του στα κανάλια.

Με τέτοια υλικά η Ν.Δ. θα χτίσει την Καινούργια Ελλάδα και θα την οδηγήσει στο μέλλον. Και με μέγα χορηγό το ΠΑΣΟΚ που η επάρατη τερατώδεις δεξιά μετατράπηκε ξαφνικά σε επάρατη αριστερά.

Τα συμφέροντας των αφεντικών τους εξυπηρετούν οι άνθρωποι. Λογικό είναι. Τα υπόλοιπα περί σωτηρίας της χώρας είναι παραμύθια. Μας έχουν φλομώσει στα ψέματα. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουμε 5 χέρια. Γκεμπελικές μέθοδοι. Λέγε, λέγε κάτι θα μείνει. Και όσο πιο πολύ το λες το πιστεύεις και ο ίδιος.  Είναι πραγματικά επικίνδυνοι.

Εάν νικήσουν σε αυτές τις εκλογές ότι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα δεν θα είναι το ίδιο. Η ανεξέλεγκτη βία, η εξαθλίωση, η πείνα, οι αυτοκτονίες, τα αδιέξοδο θα πολλαπλασιαστούν επί χίλια.  Τα έχουν υπογράψει και θα τα τηρήσουν με κάθε μέσον. Η βία απέναντι στους πολίτες που θα θελήσουν να αντισταθούν θα είναι τρομακτική. Δείτε τι γίνεται σήμερα, κάθε μέρα και φανταστείτε το μέλλον. Δεν θέλει και πολύ προσπάθεια. Θα γίνουν ανεξέλεγκτοι.

Ας σκεφτούμε τι έχουμε χάσει και τι έχει απομείνει. Θα μας πάρουν και το πετσί σαν τρόπαιο στα νύχια των αφεντικών τους.

Το σάπιο πέφτει και προσπαθεί να μας παρασύρει βγάζοντας άναρθρες κραυγές και απειλώντας μας. Απειλώντας σας.

Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι. Τους επιστρέφουμε τον φόβο. Δεν φοβόμαστε πια. Αποκαλύφθηκαν τι ήταν και τι είναι. Οι μάσκες έπεσαν. Θα τους τελειώσουμε όχι γιατί το θέλουμε εμείς, αλλά γιατί αυτό είναι το ποτάμι της ιστορίας. Και το ακολουθούμε ζωντανοί, με ιδέες, με όνειρα, με όραμα. ΔΕΝ ΠΑΡΑΣΕΡΝΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΥΜΑ. Μόνο τα ψόφια ψάρια παρασέρνονται από το ρεύμα… Και αυτό που μετράει δεν είναι τι θα κάνουμε αλλά που πηγαίνουμε. Ο στόχος μετράει και όχι ο βηματισμός.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του κόσμου δεν φταίει ο προηγούμενος αλλά ο επόμενος. Έλεος, Ψεύτες και υποκριτές.

Και εάν όλοι οι μικροί οι ελάχιστοι μας χτυπάνε, αυτό σημαίνει ότι είμαστε μεγάλοι και δυνατοί.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΧΟΙ.

ευχαριστώ

Νομίζω ότι τα πράγματα καθαρίζουν, πολύ αργά αλλά κάτι γίνεται.

Η επίθεση προς τον ΣΥΡΙΖΑ καλά κρατεί. Γιατί όμως τόσο πολύ;

Τι έπαθαν ΟΛΟΙ με τον ΣΥΡΙΖΑ;  Εμένα με απασχολεί πραγματικά. Τι ήμασταν και δεν το είχαμε καταλάβει, και το κατάλαβαν όλοι οι άλλοι; Τι δεν βλέπαμε και αποκαλύφθηκε τόσο ξαφνικά μπροστά στα μάτια όλων; Τι συνέβη;

Μέχρι εχθές δεν ασχολείτο κανείς μαζί μας. Μας είχανε χεσμένους. Για να μην είμαι άδικος όμως μας είχε στο κάδρο του το ΚΚΕ. Η αλήθεια είναι ότι μας τα χώνε το ΚΚΕ αλλά αυτό περνούσε σαν οικογενειακό καβγαδάκι, ζηλίτσες, ναζάκια κλπ. Το αντιμετωπίζαμε.

Τώρα τι έγινε ρε παιδιά;  Εντάξει εγώ έχω μάθει λίγο πολύ να ασχολούνται μαζί μου αλλά αυτό εδώ ξεπερνάει κάθε φαντασία. Δεν αντέχω άλλα φώτα επάνω μας. Ούτε η Madona να είμαστε. Πολύ πράγμα ρε παιδιά. Δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς εμάς; Στον ύπνο σας μας βλέπετε; Η αγάπη και το μίσος ξέρετε είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Τόση αγάπη μετά τις εκλογές και τόσο μίσος τώρα. Δεν έχουμε τίποτα καλό;

Είμαστε τόσο αποκρουστικοί; Τέρατα, επικίνδυνοι, Συμμορία της δραχμής,

αλαζόνες, εμπρηστές, καταστροφείς, ψεύτες, λαϊκιστές.. πόσοι τίτλοι!!!

και πόσοι ακόμα, και πόσοι θα ακουστούν ακόμα μέχρι τις εκλογές…

Θέλει πολύ φαντασία όλο αυτό. Πραγματικά κάθονται ειδικοί όλη μέρα και ψάχνουν χαρακτηρισμούς για τον ΣΥΡΙΖΑ; Εάν ήμασταν όλα αυτά που λένε για μας θα καταναλώνανε τόσες ώρες για να μας βρίζουνε και να μας απειλούν δικοί μας και ξένοι; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ..

Εάν ήμασταν όλα αυτά δεν θα ασχολούνταν κανείς μαζί μας,. Θα μας είχε ξεράσει η ίδια η ζωή. Ποιος ασχολείται με γελοίους, άκαιρους, και εκτός πραγματικότητας τύπους; που αλληλοσκοτώνονται και διαφωνούν μεταξύ τους; ή γελοίοι, άκαιροι, κλπ τύποι, ή φοβισμένοι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.

Και επειδή ακριβώς δεν είναι γελοίοι όλοι αυτοί που μας βρίζουν και μας απειλούν, τότε φοβούνται. Τρέμουν. Φοβούνται τους πολίτες που επέλεξαν άλλο δρόμο από τους δρόμους που τους προτείνουν και πολύ (λογικά) τους βρίζουν και τους τρομοκρατούν, χαρακτηρίζοντας αυτήν την επιλογή τους ως «γελοίους, αλαζόνες, επικίνδυνους κλπ»

Αγαπητοί φίλοι, όποιος υποτιμάει την όποια επιλογή μου σε οποιοδήποτε θέμα της ζωής μου τον βάζω απέναντι, δεν συζητώ μαζί του. Όποιος γελοιοποιεί τις επιλογές μου και με απειλεί κιόλας είναι εχθρός μου και όχι συνομιλητής μου. Τον βάζω στη γωνία, τον περνάω στο περιθώριο της ζωής μου. Τον βγάζω από το κάδρο μου. Μια και καλή.

Δεν ανέχομαι να με προσβάλει κανείς. Για κανένα λόγο. Προσπαθούν για χρόνια να μου μειώσουν την όποια  αξιοπρέπεια παλεύω να κατακτήσω, προσπάθησαν να την ποδοπατήσουν τα τελευταία 2 χρόνια, και τώρα με απειλούν κιόλας. Ε, ΟΧΙ..

Κάποιοι για τα στενά μικροκομματικά τους συμφέροντα που έχουν διαλύσει αυτή τη χώρα τα τελευταία 50 χρόνια, αδιαφορούν για την κοινωνική καταστροφή του λαού και της χώρας.

Και κάποιοι άλλοι σαν σωστοί υπηρέτες προσπαθούν με εμφυλιοπολεμικές λογικές να φρενάρουν την επιλογή του λαού. Τρόμαξαν ΟΛΟΙ που οι οπαδοί τους μετατρέπονται σε πολίτες. Οι πολίτες είναι επικίνδυνοι για όλων των ειδών τα λαμόγια. Οι πολίτες είναι επικίνδυνοι για κάθε είδους συντηρητικές επιλογές θρησκευτικού τύπου. Οι πολίτες είναι επικίνδυνοι για τις στείρες μικροκομματικές λογικές. Μόλις ο άνθρωπος ξεφύγει από την θέση του οπαδού τότε κάνει αυτόματα το βήμα μπροστά. Τότε μόνο μπορεί να κοιτάξει το μέλλον. Γιατί εμείς καλούμε τους ανθρώπους να μας ελέγχουν, να είναι στις πλατείες, να μας κρίνουν, να μας προτείνουν, κάθε μέρα παντού, όχι σε 4 χρόνια. Γιαυτό μας φοβούνται γιατί δεν είμαστε σαν και αυτούς. ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ!!! Εάν γίνουμε θα φύγω πρώτος.

Ακριβώς γιατί δεν είμαι ΟΠΑΔΟΣ..

Και επαναλαμβάνω το κλασικό ρητό.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΧΟΣ

Ομιλία του υποψηφίου ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Τουλιάτου, στο ψηφοδέλτιο Κορινθίας σε Κιάτο και Κόρινθο

Φίλες και φίλοι

Εάν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο θα ήταν παράνομες. Μήπως αυτές οι εκλογές πράγματι θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο γιαυτό παραλίγο να τις βγάλουν «παράνομες»;

Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια ιστορική στιγμή της μεταπολίτευσης. Στην στιγμή που το ένα λεπτό που μας αναλογεί για να πούμε την γνώμη μας καλούμαστε ή να διατηρήσουμε μια εφιαλτική πραγματικότητα ή να την ανατρέψουμε. Είναι η στιγμή που θα διαμορφώσουμε την ζωή των παιδιών μας προς το σκοτάδι ή το φώς. Προς την βαρβαρότητα ή τον πολιτισμό. Η απόφαση αυτή θα εξαρτηθεί από το προσωπικό όραμα του καθενός μας. Από το εάν ανήκουμε στους καθώς πρέπει ρεαλιστές, ή στους τρελούς οραματιστές. Και θυμίζω ότι ο κόσμος δεν πήγε μπροστά από τους ρεαλιστές αλλά από τους οραματιστές. ΚΟΛΟΜΒΟΣ, ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΣ, ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ, ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, MARTIN LUTHER KING, ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ, LENIN, CHE , GANDHI, WASHINGTON, μερικοί τρελοί που με τις αποφάσεις τους άλλαξαν τον κόσμο. Που κίνησαν την ατμομηχανή της ιστορίας.
Που οι Πρεντετέρηδες της εποχής θα τους έλεγαν ότι είναι εκτός πραγματικότητας, επικίνδυνοι, διεστραμμένοι, τρελοί, υποτιμώντας στην ουσία και όσους τους πίστευαν και τους ακολουθούσαν.
Τα ίδια δεν συμβαίνουν και σήμερα; Χαρακτηρίζοντας ως επικίνδυνους όλους αυτούς που πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν την ανατροπή στην ουσία χαρακτηρίζουν επικίνδυνους για την δημόσια σταθερότητα και την διατάραξη τις σχέσης μας με την υπόλοιπη Ευρώπη όλους εσάς που είστε σήμερα εδώ, όλους όσους στρέφονται προς την αριστερά. Υποτιμούν τις επιλογές μας και κατά τα άλλα μας σέβονται και θέλουν να μας πείσουν ότι μας σκέφτονται. Περισσεύει η υποκρισία και το ψέμα σε αυτόν τον τόπο. Δυστυχώς.
Όλα αυτά χαρακτηρίζουν και το επίπεδο πολιτισμού που έχουμε σε αυτή τη χώρα.
Αγαπητές φίλες και φίλοι ζούμε στην απόλυτη βαρβαρότητα. Είμαστε θύματα και θύτες αυτής της εφιαλτικής καθημερινότητας που ζούμε. Εμείς δεν φοβόμαστε να αντικρύσουμε την αλήθεια. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Έχουμε ευθύνες? Έχουμε. Τις ίδιες? Όχι βέβαια. Ευθύνες έχουμε που χαθήκαμε στην δήθεν ζωή που μας πρόσφεραν.
Ευθύνες έχουμε που θεωρήσαμε την φούσκα πραγματικότητα.
Που είχαμε 3.000.000 κινητά πιο πολλά από τον πληθυσμό της χώρας. Που χάσαμε την επικοινωνία μας μπροστά στην ανάγκη για κατανάλωση που γέμιζε το κενό και δημιουργούσε ψευδαίσθηση ζωής.
Που δουλεύαμε 3 δουλειές για να αγοράσουμε το τρίτο αυτοκίνητο, την Πέμπτη τηλεόραση, το δεύτερο εξοχικό, και να εκτονώσουμε σε περισσότερα από ένα Σάββατο Κύριακο την βαρεμάρα της αδιέξοδης μοναξιάς μας πάνω σε ένα τραπέζι κάποιας γνωστής πίστας.
Ναι αγαπητοί φίλοι. Δεν είχαμε ευθύνη για την οικονομική κρίση, είχαμε όμως για την πολιτιστική κρίση.
Δεν ευθυνόμαστε για την κρίση του καπιταλισμού, για την Siemens, για τα γερμένα υποβρύχια, για τις μίζες τους στους κάθε είδους εργολάβους. Δεν τα φάγαμε μαζί.
Όμως για την αποθέωση του κιτς της καθημερινότητας μας έχουμε παίξει ρόλο. Θεοποιήσαμε το άτομο απέναντι στην ομάδα. Χαθήκαμε από φίλους, από συγγενείς, από παρέες.
Γεμίσαμε τα πορτοφόλια μας με κάρτες, και την ζωή μας με δάνεια. Και σηκώσαμε ένα τεράστιο τοίχο γύρω μας, κόψαμε τον αέρα και αρχίσαμε να σαπίζουμε.
Αγχώσαμε τα παιδιά μας που αντί να παίζουν κάνανε σχέδια για το μέλλον από την ηλικία των 5.
Γεμίσαμε πτυχία, και καφετέριες γεμάτες πτυχιούχους.
Κάναμε την στέρηση της δική μας ζωής, κρεμάλα στα παιδιά μας.
Είχαμε απομονωθεί. Είχαμε φτιάξει φωτισμένες βιτρίνες και άδειες ζωές. Είχαμε ρίξει την αξιοπρέπεια μας σε ένα πηγάδι και χρειάστηκε να σκύψουμε πολύ για να την ξαναβρούμε.
Όμως δεν είναι ηττημένος όποιος πέφτει κάτω, αλλά όποιος μένει κάτω. Και τώρα καλούμαστε να σηκωθούμε πιο δυνατοί, ποιο συνειδητοί, και να κάνουμε το άλμα στο μέλλον.
Όχι μόνο προς τα έξω αλλά κυρίως προς τα μέσα.
Να οραματιστούμε και να κοιτάξουμε ξανά τα αστέρια.
Να φυτέψουμε το δέντρο που όπως λένε οι Κινέζοι, δεν θα καθίσουμε εμείς στην σκιά του.
Να ξαναβρούμε την αισθητική μας, να δημιουργήσουμε τον πολιτισμό της τρέλας, του αντικομφορμισμού, των οραμάτων της ουσίας της ζωής.
Να πετάξουμε τον φόβο που μας δημιουργούν και να τους τον αντιστρέψουμε. Γιατί εάν τους κοιτάξουμε όλοι μαζί στα μάτια θα κρυφτούν φοβισμένοι.
Δείτε πως μας απειλούν, με ακυβερνησία, με καταστροφή, με διάλυση, με χάος. Αυτό δείχνει πόσο μας φοβούνται. Το θηρίο το τραυματίσαμε. Ας το αποτελειώσουμε. Διαφορετικά θα του δώσουμε την δυνατότητα και τον χρόνο να συνέλθει και τότε θα είναι αργά. Δεν θα είναι 2 βήματα πίσω στην ζωή μας, στα όνειρα μας, αλλά άτακτη υπαναχώρηση. Η ανάσα τους θα γίνει η ασφυξία μας. Η ιστορία αυτής της χώρας είναι γεμάτη από τέτοιες μαγικές, στιγμές μεγάλων ανατροπών. Ας μην καταγράψουμε σε αυτές τις εκλογές αυτό που είμαστε αλλά αυτό που θέλουμε να γίνουμε..
Ας τους ανατρέψουμε λοιπόν πριν χάσουμε και την ψυχή μας.

Ο Καραϊσκάκης θα τους έλεγε, «Να σας κεράσω μια φασολάδα να μου κλάσετε τα αρχίδια».

Side by Side

Side by Side

Εάν ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι ήρωες ζούσαν σήμερα κάτι τύποι σαν τον Μπεγλίτη και τους ομοίους τους θα τους είχαν κρεμάσει. Που είσαι γέρο να βοηθήσεις. Να ξέρατε τότε παληκάρια πόσους απογόνους θα είχαν οι κοτζαμπάσηδες, θα τους περνάγατε όλους απο μαχαίρι.. να ξεβρωμίσει αυτος ο τόπος επιτέλους. Τόσοι πολλοί σκυμένοι, τόσοι πολλοί γερματσολιάδες και πραιτωριανοί, τόσοι πολλοί να τους στηριζουν... Πως κοιμηθήκαμε έτσι στραβά και μουδιάσαμε μαζικά;

Στις 31 Μαρτίου και1 Απριλίου η Δήμητρα Χατούπη καιο Νίκος Τουλιάτος παρουσιάζουν στην Σαντορίνη την ΡΑΨΩΔΙΑ 0 απο την Ιλιάδα του Ομήρου σε μεταφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη.

ειδικά αυτήν την περίοδο της απόλυτης κατάπτωσης της ζωής μας, η υπόθεση ΑΕΠΙ παίρνει καινούργιες διαστάσεις. Ξεκαθαρίζω ότι δεν είμαι εναντίον των πνευματικών δικαιωμάτων γιατί στον καπιταλισμό παίρνει τις διαστάσεις κλοπής της περιουσίας των δημιουργών. Άρα οφείλουμε να τα υπερασπίζουμε. Αυτό που έχει σημασία είναι ο τρόπος που γίνεται, και η διαδικασία να μην στρέφει το κοινό εναντίον των δημιουργών. Και σε τελευταία ανάλυση εκτός απο την ΑΕΠΙ και τον "τρόπο" της τόσα χρόνια υπάρχει και ο οργανισμός των δημιουργών. Η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ. Που έφερε στην αγορά άλλη αισθητική, τρόπο, ευγένεια, ήθος, για τον απλούστατο λόγο ότι οι δημιουργοί σέβονται τον εαυτό τους, το κοινό, τους επιχειρηματίες και τους συναδέλφους τους. Απλά. Ας το σκεφτούμε όλοι.

Για την ΑΕΠΙ

Αγαπητοί συνάδελφοι – «φίλοι», «σύντροφοι» …………
Είναι προφανώς δικαίωμα μας να κατοχυρώνουμε τα δικαιώματα μας και να μην επιτρέπουμε η μουσική μας να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από κάποιους επιτήδειους ώστε να βγάζουν λεφτά.
Μέχρι εδώ καλά και σωστά. Έχουμε προσλάβει και εξουσιοδοτήσει υπαλλήλους «οργανισμούς» ώστε να ελέγχουν και να εισπράττουν για μας τα λεφτά που δικαιούμαστε (και να μας τα αποδίδουν βέβαια) καθώς και να μας προστατεύουν από κακή προφανώς χρήση της μουσικής μας, χρήση που ενδεχομένως μας προσβάλλει.
Είναι όμως ακριβώς έτσι;
Τα πράγματα λειτουργούν τόσο όμορφα και ανώδυνα; Οι «οργανισμοί» εισπράττουν τα χρήματα που δικαιούμαστε, τα αποδίδουν στους δημιουργούς βάσει πραγματικών καταλόγων και ποσοστών και όλοι, δημιουργοί, «οργανισμοί», χρήστες, είμαστε αρμονικά και με κοινωνική ειρηνική συνύπαρξη συμμέτοχοι σε αυτή την αγγελικά πλασμένη διαδικασία;
Υπάρχει κανείς που πραγματικά πιστεύει ότι έτσι είναι τα πράγματα;
Όλοι όσοι διαμαρτύρονται για ανόσιες συμπεριφορές, για μαφιόζικες πρακτικές, για απειλές, για παρανομίες «γνωστού εισπρακτικού οργανισμού» έχουν όλοι άδικο; Υπάρχει άραγε καπνός χωρίς φωτιά; Μπορεί ο καπνός να φαίνεται πολύς και η φωτιά να είναι σχετικά μικρότερη, αλλά αυτό αναιρεί ότι υπάρχει;
Και το θέμα δεν είναι βέβαια ποσοστιαίο.
Μήπως επιτρέπουμε με την ανοχή μας να λειτουργούν οι υπάλληλοι μας σαν τις εισπρακτικές εταιρείες των τραπεζών; Μήπως να προσλάβουμε και μπράβους να καίνε μαγαζιά; Γιατί όχι; Ίσως να είναι μια καλή ιδέα. Έτσι κι αλλιώς η βιομηχανία των μηνύσεων είναι και χρονοβόρα και πολυέξοδη. Συμφωνείτε;


Έχετε ακούσει ποτέ ότι είμαστε «πούστηδες που τα παίρνουμε από παντού, που έχουμε τρελά μεροκάματα, και τα παίρνουμε και από όπου ακούνε τη μουσική μας». (ψέματα;) Και δεν αναφέρομαι στους χιλιάδες δυστυχισμένους που ούτε μεροκάματα τρελά έχουνε ούτε πνευματικά παίρνουν, παρότι είναι (sic) μέλη εισπρακτικού «οργανισμού» (ως προς τους άλλους αναφέρομαι στους λίγους). Έχετε ακούσει ότι στέλνουμε τους υπαλλήλους μας οργανισμούς με δική μας βεβαίως εντολή ή έστω ανοχή (και αυτό ψέματα;) να οδηγούν τους ανθρώπους στα δικαστήρια, να κλείνουνε μαγαζιά, να απειλούνε ενόχους και αθώους, να στέλνουνε την αστυνομία κλπ για να εισπράξουμε και άλλα. (τα εισπράττουμε άραγε;) Κάποιοι βεβαίως ναι….
Ότι είμαστε αδίστακτα κοράκια που πίνουμε το αίμα των ανθρώπων που πλειοψηφικά επιλέγουν τη μουσική που ακούν με κριτήριο την αγάπη τους για τον δημιουργό και τη μουσική του και τους οποίους εμείς οι δημιουργοί οδηγούμε στα δικαστήρια, αφού τολμάνε να ακούνε τη μουσική μας. Απαράδεκτο από μεριάς τους, έτσι; Από ότι φαίνεται τη μουσική δεν τη γράψαμε για τον κόσμο αλλά για τον εισπρακτικό «οργανισμό» που προσελάβαμε. Και ο κάθε; «οργανισμός» υπάλληλος μας ό τι κάνει, το κάνει στο όνομα μας, ή μήπως όχι; (επιτρέψαμε στους υπαλλήλους μας να γίνουν αφεντικά! Έξυπνο!)
Τα έχετε ακούσει αυτά ποτέ, ή δεν κυκλοφορείτε έξω; Ή μήπως δεν σας αφορά;
Αλλά η αλήθεια είναι ότι ποιος κακομοίρης μαγαζάτορας θα έπαιρνε το θάρρος να διαμαρτυρηθεί στο «είδωλο του» που πιθανόν θα μπει στο μαγαζί του; Έτσι, μάλλον, δεν ακούτε από πρώτο χέρι τις πικρές αλήθειες. Σας αρέσει αυτή η εικόνας σας; ή μήπως δεν τη γνωρίζετε;
Θα πείτε «αφού κανείς δεν δίνει λίστα όπως ορίζει ο νόμος 2121/93 ρητά, (και δεν επιδέχεται παρερμηνείες) πως θα πληρωθούμε;»
Σωστά, αυτό είναι ένα πρόβλημα.
Πού λέει όμως ότι, όταν ο ένας συναλλασσόμενος παρανομεί, ο άλλος έχει το δικαίωμα να λειτουργεί παράνομα έξω από κάθε γράμμα και ουσία του νόμου, χρησιμοποιώντας για την παράνομη και αυθαίρετη συμπεριφορά του εμάς τους ίδιους, και ιδίως με την προστασία του κράτους;!!!
(Αλλά οι απανταχού «μεγάλοι παράνομοι» έχουν πάντα την αμέριστη συμπαράσταση και προστασία του κράτους και όταν υπάρχει και η ανοχή των δημιουργών – αφεντικών, πελατών; τότε τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα.
Αυτό δεν μας προσβάλλει;
Κάπου γίναμε κουβάρια. Και πολύ φτηνά μάλιστα. Άλλα κάναμε κάποτε.
«Μας πετάνε στην εξέδρα μας βροχή δεκάρικα», ή ευρώ. (μήπως πρέπει να πληρώσω πνευματικό δικαίωμα ή θα με συλλάβει η αστυνομία που χρησιμοποίησα τη φράση, σύντροφε Κώστα; Διότι, αφού η επιστολή έχει πολλούς αποδέχτες, αποτελεί δημόσια χρήση. Σωστά;
Η γιαγιά στο καφενείο που ακούει το τρανζίστορ της (και που έτσι κι αλλιώς το πνευματικό δικαίωμα πληρώθηκε με τη μετάδοση) και πιθανόν να αγωνίστηκε για να το ακούει ελεύθερα χωρίς τον χαφιέ πίσω της, τώρα θα πρέπει να της κλείσουν το μαγαζί μετά από μήνυση από τον «οργανισμό» που διαχειρίζεται την πνευματική σου ιδιοκτησία γιατί δεν «σου» ξανά πλήρωσε το αντίτιμο, για το θράσος της να ακούσει το τραγούδι σου (στον δημόσιο χώρο του καφενείου της!!!) σύντροφε Διονύση, σύντροφε Μίκη, σύντροφε Νότη, αγαπητή Μυρσίνη……
Ο κόσμος που θα τραγουδήσει με την κιθάρα του ερασιτέχνη παρέα με το κρασάκι στη όποια ταβέρνα τη “Καισαριανή”, τη “Δραπετσώνα” το “Άγαλμα» το “Δρόμο” ή, ή…. πλέον θεωρείται (sic) «χρήστης» του πνευματικού έργου και ο ταβερνιάρης, που δεν ενημερώθηκε από τους πελάτες «για το πρόγραμμα που θα παρουσιάσουν» και δεν πήρε τηλέφωνο στον «οργανισμό» για να πάρει (sic) άδεια «δημόσιας εκτέλεσης» θα αντιμετωπίσει αυτό το απαράδεκτο εξώδικο που θα τον καλεί να πληρώσει τα πνευματικά δικαιώματα, διαφορετικά θα αντιμετωπίσει μήνυση, και θα πάει η αστυνομία να του κλείσει την ταβέρνα. Τι λες γιαυτά κύριε Λευτέρη, σύντροφε Μίκη, φίλε Μίμη, κύριε Σταύρο, φίλε Γιώργο, φίλε Σταμάτη, αγαπητέ κληρονόμε του Μάνου, του Βασίλη, του Γιώργου, του……….. (εάν έχετε έστω ιδέα), φίλε Σωκράτη, φίλε Παντελή, φίλε Αλκίνοε, σύντροφε Αλέξη, φίλε Γιώργο, φίλε Μάριε, σύντροφε Θάνο, εσύ; φίλε Χρήστο, φίλε Λαυρέντη, αγαπητή Δήμητρα, ……………………..
Η είσπραξη με τα τετραγωνικά από τα μαγαζιά ποιους αφορά; Και η διαφορά του (sic) τιμολογίου (για πατάτες πρόκειται;) αν κάποιοι γουστάρουν και τραγουδήσουν μέσα στο μαγαζί τα τραγούδια σας, που αγαπούν και τους συγκινούν, τι ακριβώς είναι;
Αυτά γίνονται με την έγκριση σας; Εάν όχι, γιατί δεν ελέγχετε τους υπαλλήλους σας;
Σε λίγο θα ζητάνε χρήματα από τα κόμματα, εάν διαδηλωτές τραγουδήσουν ένα τραγούδι σας την ώρα της πορείας ή της συγκέντρωσης; (Πόσα λεφτά χρωστάνε τα σωματεία; Έχετε αναλογιστεί;) Γιατί όχι εξάλλου; Πραγματικά μπορεί κάποιος να πει πειστικά γιατί να μην το κάνουν; Που θα σταματήσουν άραγε; Που είναι η γραμμή του τέλους;
Ακούγονται υπερβολικά; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
Γίνατε όλοι γνωστοί επειδή αυτός ο λαός σας τραγούδησε στις διαδηλώσεις, στις ταβέρνες, στα καφενεία, στα δημόσια στέκια του. Στις συγκεντρώσεις του.
(εάν υπήρχε ο «οργανισμός» στη κατοχή, θα υπήρχαν εισπράκτορες που θα μαζεύανε λεφτά από τον ΕΛΑΣ;)
Στόμα, στόμα έγιναν κάποιων από εσάς, κάποτε γνωστά τα τραγούδια σας και μίλησαν σε καρδιές, ένωσαν, συγκίνησαν………….. και κάποια απαγορευόντουσαν κάποτε. Τι ειρωνεία!!! Και τώρα απαγορεύονται!! Τώρα μόνοι σας αναγκάζετε τον κόσμο να μην τα παίζει πια, γιατί στέλνετε εσείς την αστυνομία να τους το απαγορεύει. Με την έγκριση σας απειλούν οι υπάλληλοι σας ότι θα απαγορεύουν τη δημόσια εκτέλεση των τραγουδιών σας;
Το γνωρίζετε; Βεβαίως και το γνωρίζετε. Όμως το θέμα είναι ΕΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ.
Τι σχέση έχει το club που παίζει σκυλάδικα ή συγκεκριμένα είδη «μουσικής»
(που πιθανόν δεν υπάρχει καν πνευματικό δικαίωμα) που για αυτό ακριβώς το λόγο πηγαίνουν οι πελάτες και το μαγαζί βγάζει λεφτά από αυτό. Τι σχέση έχει, λοιπόν, αυτό με τα χιλιάδες μαγαζιά που οι ιδιοκτήτες βάζουν μουσική που τους αρέσει και που δεν παίζει κανένα ρόλο η μουσική που ακούγεται, για το αν θα πάνε πελάτες να πιούν καφέ, να φάνε και να επικοινωνήσουν; Έχετε δει μαγαζιά γεμάτα κόσμο χωρίς να παίζει μουσική; Σίγουρα ναι. Τα λεφτά που εισέπραξε προκαταβολικά ο «οργανισμός σας» για ένα χρόνο από το συγκεκριμένο μαγαζί «για να βγάλει άδεια» ποιος τα παίρνει σε αυτή τη περίπτωση; Αλλά, έτσι κι αλλιώς ποιος τα παίρνει, ακόμα και όταν παίζει μουσική αφού «εσείς» εισπράττετε με τα τετραγωνικά;
Ο ένας βάζει μουσική που ενδεχομένως δεν ακούει καν ο ίδιος, προκειμένου να προσελκύσει πελάτες και να βγάλει λεφτά. Δηλαδή η μουσική είναι εμπόρευμα προς πώληση! Και επιβάλλεται να πληρώσει. Ο άλλος βάζει μουσική γιατί του αρέσει εκείνου να την ακούει και γιατί είναι όλη μέρα στο μαγαζί του και παλεύει για το μεροκάματο. Δηλαδή η μουσική δεν είναι εμπόρευμα! Αναρωτιέμαι, όταν πηγαίνετε να αγοράσετε παντελόνι, διαλέγετε το μαγαζί που θα ψωνίσετε από το είδος μουσικής που παίζει άσχετα από τα παντελόνια που πουλάει; Αν ο περιπτεράς της γειτονιάς σας ακούει ΤΖΑΖ, ψάχνετε περίπτερο που παίζει τον αγαπημένο σας συνθέτη για να αγοράσετε τσιγάρα; Εάν πεινάτε, δεν θα μπείτε σε εστιατόριο που παίζει STING και προτιμάτε να αγοράσετε τυρόπιττα από μαγαζί που παίζει ΡΑΠ; Ή μήπως, εάν δεν υπάρχει στη περιοχή σας, μένετε νηστικοί; ΈΛΕΟΣ! ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ; Όλα είναι το ίδιο; Και εάν συμφωνείτε ότι δεν είναι, η συμπεριφορά από τους «υπαλλήλους σας» γιατί είναι η ίδια;
Η ισοπέδωση αυτή σας βρίσκει σύμφωνους; Την επικροτείτε; Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβετε ότι κάποιοι «επιτήδειοι» σας χρησιμοποιούν; Το γιατί το καταλαβαίνετε πιστεύω…
Και πιστεύετε πραγματικά σοβαρά ότι ο «οργανισμός σας» εκπροσωπεί το 99% των Ελλήνων δημιουργών και το (sic) σύνολο της ξένης μουσικής, όπως ισχυρίζεται; Πραγματικά το πιστεύετε; Γιατί, εάν το πιστεύετε, τότε συμφωνείτε να εισπράττουν με τα τετραγωνικά (που το λέει αυτό; Μήπως ο νόμος 2121/1993;) και να απειλούν με μηνύσεις και να κλείνουν μαγαζιά που πολύ πιθανόν να μην παίζουν καν μουσική που ανήκει στον «οργανισμό σας». Γιατί ξέρετε πολύ καλά ότι δεν είναι τα πράγματα όπως ισχυρίζεται ο «οργανισμός σας». Όμως το αφήνετε να γίνεται. Το γιατί το ξέρετε εσείς. Και εγώ το ξέρω βέβαια…

Και, χαίρεστε όταν κλείνουν μαγαζιά; Γιατί θα πρέπει να γνωρίζετε ότι, όπως κανείς δεν μπορεί να βάλει χέρι στις μεγάλες πολυεθνικές και μη εταιρείες, στα μεγάλα καταστήματα του υπόκοσμου, στα μεγάλα εμπορικά κέντρα, έτσι δεν μπορείτε ούτε και «εσείς».
Ποιοι λοιπόν είναι τα θύματα σας; Η γιαγιά στο χωριό, ο κακομοίρης με το μικρό καφέ στη πλατεία της συνοικίας τάδε, η μικρή μουσική σκηνή, το σουβλατζίδικο της γειτονιάς, η ταβέρνα… Συγχαρητήρια!!
Σας ταυτίζω βέβαια με τoν «οργανισμό» γιατί από αφεντικά έχετε μετατραπεί σε «πελάτες» – «μέλη», ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάζεστε, άρα είστε τουλάχιστον συνυπεύθυνοι της όποιας καλής ή κακής πραγματικότητας και συμπεριφοράς που διαμορφώνεται, αφού δεν παρεμβαίνετε (πια) σε αυτά.
Ή μήπως δεν ισχύουν τα παραπάνω;
Η δουλειά του δημιουργού είναι πρώτα απ’ όλα δουλειά ψυχής και μετά κονόμας. Όλοι οι δημιουργοί αρέσκονται και είναι δίκαιο αυτό να φτάνει η δουλειά τους (η ψυχή τους) στον κόσμο. Θέλουν να τους αγαπά ο κόσμος και μην μου πει κανένας ότι δεν το θέλει αυτό. Ο δημιουργός παίρνει ζωή από την αναγνώριση και την αποδοχή του κόσμου.
Οι υπάλληλοι όμως που έχετε προσλάβει να σας εκπροσωπούν έχουν καταφέρει να κάνουν την αγορά να βρίζει τους δημιουργούς που εξαιτίας τους και με εντολή τους «υποτίθεται» κλείνουν μαγαζιά, κυνηγούν το κοινό σας με την αστυνομία, και με τις μεθόδους αυτές η κοινωνία σχεδόν πια στο σύνολο της αμβισφητεί όλο και περισσότερο το πνευματικό δικαίωμα γιατί το θεωρεί κλοπή και υπερβολή από μεριάς των δημιουργών.
Γνωρίζετε ότι από αυτές τις ανόσιες συμπεριφορές κάποιοι φτιάχνουν «μουσική» σε υπολογιστές ακριβώς για να ξεφύγουν από τη μέγγενη του «οργανισμού σας».
Και είναι πολλοί. Και αυξάνονται. Και σε λίγο δεν θα ακούγεται πουθενά η μουσική και τα τραγούδια σας. Νομίζετε ότι αυτές οι τακτικές παραμένουν αιώνιες; Ότι θα λειτουργείτε πάντα σε καθεστώς φόβου, μηνύσεων και αστυνομίας;
Θα καταντήσετε σαν τις τράπεζες που όταν βγάλουν όλο τον κόσμο στη μαύρη λίστα με χρέη από 100 € μέχρι εκατομμύρια € στο τέλος θα μείνουν χωρίς πελάτες.
Και τότε, τι; Θα παρακαλάνε για πελάτες; Τι ντροπή να παρακαλάτε για ακροατές.
Τα πράγματα αλλάζουν και το ξέρετε.
Εσείς ταυτίζεστε με όλο το σκουπιδαριό της «μουσικής» άραγε; Αυτές οι συμπεριφορές θα μπορούσαν ίσως να ήταν κατανοητές σε άλλους χώρους (αν και δεν είμαι σίγουρος τώρα πια με αυτά που συμβαίνουν.) Αλλά σε εσάς είναι; (Επιμένω εγώ σαν μαλάκας)! Τι έχετε πάθει, «φίλοι» και «σύντροφοι»; Γίναμε κουλουβάχατα, «φίλοι» και «σύντροφοι». Σαλάτα γίναμε, «φίλοι» και «σύντροφοι». Χάσαμε τη μπάλα, «φίλοι» και «σύντροφοι», αγαπητοί; συνάδελφοι.
Τόσο αδύναμοι ήμασταν τελικά; Τόσο ευάλωτοι στη μαλακία που πολεμούσαμε κάποτε, παρέα; Τότε ήμασταν μαλάκες, ή τώρα; Τότε λέγαμε αλήθειες ή τώρα; Κάποιοι από σας παλέψατε με τα θηρία, κάποτε. Είχατε κουράγιο, κάποτε. Αντισταθήκατε ενάντια σε αυτούς που, όπως λέγατε, σας πίνανε το αίμα. Και ξέρετε βεβαίως τι εννοώ… Αυτά που έχετε πει κάποιοι από εσάς για τους «σημερινούς υπαλλήλους σας», εγώ δεν θα τολμούσα να τα ξεστομίσω γιατί δεν μου το επιτρέπουν οι αρχές μου. Κάποτε!! Τώρα εξαγνιστήκατε στη κολυμπήθρα του … Συνειδητοποιήσατε, όπως φαίνεται, ότι τώρα πια μας πετάνε όντως στην εξέδρα μας βροχή δεκάρικα και αποφασίσατε να μην είστε πια οι αποδέκτες των δεκάρικων αλλά να γίνετε ένα με αυτούς που τα πετάνε. Σε ποιους άραγε;
Κατάντησα γραφικός εγώ ή εσείς μετανιώσατε;
Και παραμένω ακόμα πολύ συναισθηματικός για την εποχή ή εσείς γίνατε «πολύ ρεαλιστές»….; Μπορεί να είμαι γραφικός και συναισθηματικός αλλά το προτιμώ από το να γλύφω εκεί που έφτυνα…


ΟΤΑΝ ΡΙΞΕΙΣ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΠΗΓΑΔΙ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΣΚΥΨΕΙΣ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙΣ ΠΙΣΩ…
Και με τη συμπεριφορά κάποιων «εξαγνίστηκε» ο «οργανισμός» στα μάτια των νεότερων. Ή μήπως δεν είναι έτσι. Μήπως θέλετε να σας στείλω τα δικά σας λόγια; Εξάλλου είναι δημοσιευμένα.
Το σταρ σύστεμ (και ότι σημαίνει αυτό) δεν μου πάει - βλέπετε - και απ’ ό τι φαίνεται δεν του πάω ούτε εγώ. Εσάς διάλεξε, και του κάτσατε. Αν το απολαμβάνετε εμένα μου περισσεύει. Δικαίωμα σας είναι. Ο καθένας παίρνει τη θέση που του αναλογεί στη ζωή, έτσι κι αλλιώς.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ… Στέκομαι απέναντι τους με μεγάλο σεβασμό.
Όσο για εσάς κακοπληρωμένοι ή καθόλου πληρωμένοι φίλοι μου της τζαζ τι περιμένετε άραγε; Μήπως απλώς γεμίζετε τη λίστα του δήθεν (99%); Μήπως απλώς δίνετε χώρο; Γιατί άραγε; Έτσι κι αλλιώς πάντα χεσμένους μας είχαν, πάντα περιθώριο ήμασταν. Τι προσδοκάτε; Και το σημαντικότερο! Τι φοβάστε;
Θα πείτε (και δικαίως μάλλον) ποιος είμαι εγώ που κρίνω; Τι ζητάω; Τα σχόλια θα είναι πολλά. Από την απόλυτη υποτίμηση μέχρι την χυδαία ειρωνεία. (Έτσι κι αλλιώς δεν θα είναι η πρώτη φορά). Μπορεί κάποιοι να αγανακτήσουν και να προχωρήσουν και παραπέρα. Σωστά;
Ο καθένας θα υπερασπισθεί με διάφορους τρόπους τις επιλογές του. Προχωράει διαφορετικά η ζωή;
Εγώ έτσι κι αλλιώς έχω αυτοεξορισθεί γιατί δεν με γοητεύει πια ο χώρος έτσι που κατάντησε. Κάποτε ήταν αλλιώς, και το έζησα αυτό το αλλιώς!!…
Εγώ απλώς (χαζά ακόμα;) ιδεολογικά έμαθα από τους παλιότερους να υπερασπίζομαι με συλλογικούς αγώνες και μέσα σε συλλογικούς φορείς τα δικαιώματα μου και ακόμα παραμένω σταθερός σε αυτό. Ακόμα, βλέπετε, η ζωή μου συμβαδίζει με την ιδεολογία μου. Μαλακία θα μου πείτε αλλά να μην υπερασπισθώ και εγώ τις επιλογές μου;
Δεν θα προσελάμβανα και δεν θα στήριζα π.χ. ποτέ «έναν ιδιωτικό οργανισμό»
(σε αντίθεση με τούς δικούς μας συλλογικούς φορείς – πραγματικό οργανισμό και σωματείο που κάποιοι από εσάς εξάλλου δημιούργησαν) με την παρουσία μου και ειδικά όταν χρησιμοποιεί το όνομα μου για να λειτουργεί με ανόσιους τρόπους με πρόσχημα την υπεράσπιση (sic) του ονόματος μου και την προστασία μου (sic) από υποτιθέμενες «προσβολές». Φτάσαμε στην εποχή που αποτελεί προσβολή κατά τους «υπαλλήλους σας» να παίζεται η μουσική σας και να τραγουδιέται. Την επιστολή που στέλνουν τη γνωρίζετε; Ή ούτε αυτό το γνωρίζετε;
Εγώ όμως πιστεύω ότι τα γνωρίζετε όλα.
Λυπάμαι που το λέω αλλά ό τι λέω παραπάνω είναι όλα ΑΛΗΘΕΙΑ. Και το ξέρετε!!! Στις συζητήσεις μας κατ’ ιδίαν όλοι τα ίδια λέτε. Τι φοβάστε λοιπόν; Γιατί δεν τολμάτε; Που ακούστηκε το αφεντικό να φοβάται τον υπάλληλο; Γιατί δεν απολύετε αυτούς που έχετε προσλάβει για να σας εκπροσωπούν, εάν δεν κάνουν καλά τη δουλειά που τους έχετε αναθέσει; Εκτός και εάν την κάνουν καλά!!! Άρα;…
Ο «οργανισμός των υπαλλήλων σας» δεν υπάρχει, δεν παράγει έργο, δεν παράγει υπηρεσίες. Το προϊόν της είσαστε εσείς, χωρίς εσάς δεν υπάρχει.                                                                     Όσο επιτρέπουν κάποιοι να τους λυμαίνονται την ψυχή, την αξιοπρέπεια, τη δουλειά, τη δημιουργία, το όνομα τότε καλά κάνουν. Εγώ πρώτη φορά βλέπω ανθρώπους να υπερασπίζονται με τόσο πάθος... τι ακριβώς; Ο άνθρωπος χωρίς αξιοπρέπεια δεν πάει μακριά.                                                                                                                                      Σαν θαμώνας μαγαζιών υγειονομικού ενδιαφέροντος, σαν καλλιτεχνικός διευθυντής πολλών φεστιβάλ, σαν καλλιτεχνικός σύμβουλος διαφόρων φορέων, σαν υπεύθυνος μαγαζιών και σαν ιδιοκτήτης ο ίδιος έχω εισπράξει από τη μια τόση μαφιόζικη λογική και τακτική με απειλές και ειρωνείες επικυρίαρχου με «πλάτες» (μόνο δικές σας;) και από την άλλη τόση πραγματική προσβολή στο πρόσωπο σας, γιατί όλη αυτή η παραπάνω τακτική γίνεται στο όνομα σας. ΛΥΠΑΜΑΙ!...
Όσο αφορά όλους όσους κάποτε αντισταθήκατε και είπατε και κάνατε πολλά, θα προσπαθήσω (γιατί όταν μιλάμε τώρα πια, όντως μας πετάνε στην εξέδρα μας βροχή δεκάρικα) ώστε οι νεότεροι δημιουργοί να μάθουν και να μην ακολουθήσουν το παράδειγμα σας. Δεν είναι καν… γοητευτικό.
Και κάποια στιγμή υπόσχομαι ότι θα πληρώσω στον «οργανισμό σας» τα δικαιώματα που σας αναλογούν από τα τραγούδια, τους στίχους και τη μουσική που σας ανήκουν, που άκουσα, τραγούδησα και αγάπησα στη ζωή μου, γιατί δεν μου αρέσει να σας χρωστάω…
Τώρα πια με αναγκάζετε να μην ακούω τη μουσική και τα τραγούδια σας ούτε στο μαγαζί μου, ούτε στα φεστιβάλ μου και θα φροντίζω να απέχω από παρέες που μπορεί να μερακλώσουν και να το ρίξουν στο τραγούδι (κατά τις «γελοίες» συνήθειες αυτού του λαού!!) σε κάποιο ταβερνάκι, γιατί μπορεί να σκάσει μύτη η αστυνομία σας, και που ξέρω; μπορεί να υιοθετήσετε και την άποψη μου περί μπράβων!
«Φιλικά» και «συντροφικά»
Ο κάποτε(;) φίλος, συνεργάτης, συνοδοιπόρος, σύντροφος, συνάδελφος ή ότι άλλο θέλετε….
Νίκος Τουλιάτος

Υπάρχει Λόγος: Ο Μάγος των Κυμβάλων

ypirxelogos.blogspot.com