Απο την Δημοσιογράφο Έλενα Φάκου. Το διαβάζω όπως έχει. Με ρωτούν αν είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα. Απαντώ πώς το ότι είμαι Ελληνίδα, είναι ένα τυχαίο γεγονός, όπως τυχαίο γεγονός είναι το ότι έχω ύψος 1.73. Για τα τυχαία γεγονότα, οι άνθρωποι, καλό είναι να μη νιώθουν περήφανοι. Αν πάλι τους αρέσει το τυχαίο αυτό γεγονός, μπορούν να νιώθουν τυχεροί κι ευτυχισμένοι, περήφανοι όμως καλό θα ήταν να αισθάνονται για ότι έχουν κατορθώσει από μόνοι τους και όχι με τη βοήθεια της τύχης, αλλά των προσόντων τους και της προσωπικής τους προσπάθειας. Μπορούν ας πούμε να νιώθουν περήφανοι που πήραν ένα πτυχίο, αυτό είναι δικό τους επίτευγμα και έχουν κάθε λόγο να το υπερηφανεύονται.Μπορεί να σας γεννηθεί το ερώτημα αν συγκινούμαι όταν επισκέπτομαι τα αρχαία μνημεία. Η απάντηση είναι ναι. Όμως, συγκινούμαι με όλα τα μνημεία, όλων των πολιτισμών, όχι αποκλειστικά με τα Ελληνικά. Ένιωσα δέος στην Ακρόπολη, το ίδιο όμως ένιωσα και μέσα στον Καθεδρικό Ναό της Κολωνίας ή στο Κολοσσιαίο. Παραδέχομαι τον Παπανικολάου εφευρέτη του τεστ Παπ, αντίστοιχα όμως παραδέχομαι και το Φλέμινγκ με την πενικιλλίνη και κάθε έναν επιστήμονα από κάθε χώρα ο οποίος με την έρευνά του κατόρθωσε να προσφέρει στην ανθρωπότητα ένα επίτευγμα του, μια ανακάλυψή του για να τη βοηθήσει.

Με ρωτούν αν αγαπώ την πατρίδα μου. Τι είναι η πατρίδα μου; Απαντώ. Οι πολιτικοί της; Αυτοί οι ανίκανοι, απατεώνες , ψεύτες και κλέφτες ; Ο λαός της; Αυτός ο κουτοπόνηρος όχλος που προσπάθησε με κομπίνες, απάτες και ρουσφέτια να αναρριχηθεί καβατζώνοντας όσα περισσότερα μπορούσε δουλεύοντας όσο λιγότερο μπορούσε; H ιστορία της; Μια ατελείωτη ιστορία από εμφύλιες διαμάχες, έριδες, διχόνοια, πολέμους, φτώχεια, αγραμματοσύνη και σκλαβιά με λαμπρή και μοναδική εξαίρεση μερικούς αιώνες προ Χριστού, όπου κάποιοι φιλόσοφοι και επιστήμονες διατύπωσαν σπουδαίες απόψεις,έγραψαν και δημιούργησαν μεγάλα έργα; Ξέρετε, αυτή η σταγόνα στον ωκεανό που τοποθετείται χιλιάδες χρόνια πριν, ήταν η εξαίρεση όχι ο κανόνας γι αυτή τη χώρα.Κι οι περισσότεροι αυτοί οι σπουδαίοι άνδρες, ξέρετε τι μοίρα είχαν; Είτε εξορίστηκαν, είτε εκτελέστηκαν από τους συμπολίτες τους, λαμπρό παράδειγμα ο Σωκράτης, που ήπιε το κώνειο.

Βλέπω την παράκρουση με τις νέες ανακαλύψεις στην Αμφίπολη και τις συνδυάζω με ένα πολύ επιτυχημένο σχόλιο που διάβασα στα Social Media: ” Έχει άλλη γλύκα να είσαι άνεργος μεν, απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου δε”. Ωραίο το παρελθόν λοιπόν και μάλιστα όσο πιο ένδοξο, τόσο πιο ωραίο, αλλά καλό θα ήταν να κάναμε κάτι και για το παρόν. Διαφορετικά, είμαστε κάτι άχρηστα κωλόπαιδα, που κληρονομήσαμε κάτι απ τους προγόνους μας, κι όχι μόνο δεν είμαστε άξιοι να το πάμε παραπέρα, ή έστω να το διατηρήσουμε, αλλά εμείς, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το καταστρέψουμε ολοσχερώς.

“Εθνικισμός” μια ανούσια έννοια παγκοσμίως η οποία μαζί με τη “θρησκεία” , (ακόμη πιο ανούσια έννοια αυτή), οδήγησαν τους λαούς στις μεγαλύτερες σφαγές, κι ακόμη το κάνουν. Ακούς το 2014 για τις θηριωδίες των Τζιχαντιστών, μια πληγή που μάλλον μόλις άνοιξε και εμπεριέχει και τις δυο αυτές έννοιες μέσα της και αναρωτιέσαι, τίποτα πια δεν έμαθε η ανθρωπότητα από τα παθήματά της; Τίποτα, σου απαντώ εγώ. Γι αυτό και αυτοί οι τύποι που ποζάρουν κρατώντας ανθρώπινα κεφάλια νιώθουν πολύ περήφανοι για την καταγωγή τους, τη θρησκεία τους και τις πράξεις τους. Η Ακρόπολη δε σου ανήκει. Ένα Toyota Corolla σου ανήκει με το οποίο πας τις Κυριακές στη Λούτσα για μπάνιο, γεμίζεις σκουπίδια την παραλία, χτυπάς τα παιδιά σου, περιδρομιάζεις τα φασολάκια απ τα τάπερ που κουβαλάς και βρίζεις τη γυναίκα σου που δεν τα μαγείρεψε ωραία κλωτσώνας ένα άκακο αδέσποτο που τυχαίνει να περνάει από μπροστά σου. Αυτός είσαι νεοέλληνα. Και δεν είμαι καθόλου περήφανη ως Νεοελληνίδα, αντιθέτως μάλλον ντρέπομαι γι αυτά κι άλλα τόσα.